Pakuły czy teflon – czym uszczelnić gwint?

Cieknący gwint to usterka, którą trzeba szybko naprawić. Wybierając materiał do uszczelnienia połączeń gwintowanych, stajemy przed wyborem odpowiedniego materiału. Dominują tu dwa rozwiązania: klasyczne pakuły konopne lub lniane oraz nowoczesna taśma teflonowa.

Te dwa materiały, mimo że służą temu samemu celowi, różnią się znacząco właściwościami i zachowaniem podczas eksploatacji. Przyjrzymy się im bliżej i podpowiemy, co jeszcze sprawdza się podczas uszczelniania gwintów.

Uszczelnianie pakułami

Pakuły konopne lub lniane to jedna z najstarszych i wciąż skutecznych metod uszczelniania połączeń gwintowanych.

Pakuły, dzięki swojej strukturze włóknistej, dopasowują się do mikrodefektów powierzchni gwintu, wypełniając wszelkie nierówności. Po kontakcie z wodą puchną – rozszerzają się wzmacniając szczelność.

Jak nawijać pakuły na gwint?

Skuteczność uszczelnienia pakułami można znacząco zwiększyć poprzez odpowiednie przygotowanie powierzchni gwintu. Pierwszym krokiem jest jego delikatne schropowacenie przy użyciu szczotki drucianej lub brzeszczotu – powstałe w ten sposób mikrorowki poprawiają przyczepność.

Kluczowym elementem procesu jest zastosowanie specjalistycznych past uszczelniających, które nakłada się dwuetapowo: najpierw bezpośrednio na gwint przed nawinięciem pakuł, a następnie na zewnętrzną część wykonanego połączenia.

Pakułę najlepiej owinąć wokół gwintu stosując około 2,5 obrotu, aby zapewnić szczelność.

Nowoczesne pasty, bazujące na żywicach, pełnią podwójną funkcję – nie tylko zwiększają szczelność połączenia, ale również zabezpieczają włókna naturalne przed procesem gnicia.

Uszczelnianie gwintów taśmami teflonowymi

Taśmy teflonowe to nowoczesne rozwiązanie w dziedzinie uszczelniania połączeń gwintowanych, które zdobyło szeroką popularność dzięki prostocie aplikacji i uniwersalności zastosowań.

Prawidłowa aplikacja polega na nawinięciu taśmy na gwint, rozpoczynając od jego krawędzi i prowadząc zgodnie z kierunkiem zwojów. Należy to zrobić ciasno i równomiernie. Taka technika montażu sprawia, że podczas dokręcania przyłącza taśma jest dodatkowo wciskana w profil gwintu, zwiększając szczelność połączenia.

Należy jednak pamiętać, że w przypadku konieczności korekty położenia połączeń, wymagającej odkręcenia, może wystąpić ryzyko rozszczelnienia i konieczność ponownego uszczelnienia.

Taśmy teflonowe charakteryzują się wyjątkową odpornością na działanie wilgoci oraz związków chemicznych zawartych w transportowanych mediach. Właściwości teflonu sprawiają, że zachowuje on stabilność w szerokim zakresie temperatur.

Dodatkową zaletą jest czystość procesu montażu – w przeciwieństwie do pakuł, taśma teflonowa nie brudzi i nie wymaga stosowania dodatkowych past uszczelniających.

Inne metody uszczelnienia gwintu

Naturalne nici uszczelniające to kolejny materiał pozwalający na uszczelnienie gwintu.

Składają się z przędzy, która została wstępnie zaimpregnowana, więc nie musisz martwić się o dodatkowe pasty uszczelniające.

Nić nawija się na gwint bez potrzeby używania dodatkowych środków uszczelniających. Materiał ten charakteryzuje się wysoką elastycznością i zdolnością do dopasowywania się do kształtu gwintu, co zapewnia skuteczne uszczelnienie.

Kluczową zaletą nici uszczelniających jest zachowanie szczelności połączenia nawet w przypadku konieczności korekty położenia elementów.

Potrzebujesz solidnych złączy do swoich instalacji?

Sprawdź naszą ofertę złączy wtykowych kątowych i złączy wtykowych prostych, wśród których znajdziesz również modele z gwintem wewnętrznym lub zewnętrznym. Wszystkie produkty pochodzą od sprawdzonych producentów.

Jeśli potrzebujesz złączy do już istniejących instalacji, może okazać się dla Ciebie pomocny także artykuł: Jak zmierzyć gwint? Dokładne i szybkie metody.

Podsumowanie – nici uszczelniające, pakuły czy teflon?

Wybór właściwej metody uszczelniania gwintu powinien być podyktowany przede wszystkim warunkami eksploatacji instalacji. Podsumujmy korzyści i ograniczenia każdej z możliwości.

Pakuły konopne i lniane

Zalety:

• doskonałe dopasowanie do mikrodefektów gwintu,
• szczególnie skuteczne w instalacjach wodnych,
• pakuły konopne, dzięki grubości i sztywności, sprawdzają się lepiej przy uszczelnianiu gwintów o większych średnicach,
• pakuły lniane, dzięki miękkości, lepiej nadają się do małych gwintów.

Ograniczenia:

• wymagają stosowania past uszczelniających,
• nie nadają się do instalacji gazowych, wysokociśnieniowych i wysokotemperaturowych,
• podczas montażu mogą wystąpić zabrudzenia.

Taśmy teflonowe

Zalety:

• wysoka odporność na działanie związków chemicznych,
• stabilność w szerokim zakresie temperatur,
• sprawdzają się również w instalacjach gazowych, wysokociśnieniowych i ciepłowniczych,
• czysty proces montażu,
• nie wymagają dodatkowych past uszczelniających.

Ograniczenia:

• ryzyko utraty szczelności przy korekcie położenia,
• mniejsza efektywność przy dużych średnicach.

Nici uszczelniające

Zalety:

• fabryczna impregnacja eliminuje potrzebę stosowania past,
• zachowują szczelność nawet po korekcie ustawienia gwintu,
• nadają się do instalacji wodnych i gazowych,
• prosty i szybki montaż,
• nie wymagają dodatkowych środków uszczelniających.

Ograniczenia:

• rozwiązanie droższe od pakuł i taśm teflonowych.

Wybór metody uszczelniania musi być ściśle dostosowany do warunków pracy instalacji. W systemach wysokotemperaturowych i wysokociśnieniowych taśmy teflonowe i nici uszczelniające stanowią optymalne rozwiązanie, podczas gdy w dużych gwintach wodnych instalacji pakuły konopne czy lniane często okazują się lepszym wyborem. 

Dzieje się tak dzięki synergii między naturalnymi włóknami a pastą uszczelniającą, która zapewnia wyjątkowo skuteczne i trwałe uszczelnienie.

Podejmując decyzję o wyborze metody, należy wziąć pod uwagę nie tylko parametry techniczne i aspekty ekonomiczne, ale również praktyczne kwestie, takie jak doświadczenie zespołu montażowego czy przewidywaną konieczność późniejszego demontażu połączenia.